Hoe het allemaal begon met een auditie voor Studio100.
Toen ik 12 jaar was zag ik online een auditie verschijnen om mee te zingen in het Studio100 kinderkoor. Ik dacht baat het niet dan schaadt het niet en schreef me in. Toen ik plots een mail kreeg met daarin een uitnodiging voor een auditie, legde ik het aarzelend voor aan mijn ouders. Mijn mama (en eigenlijk bijna de hele familie) vond het gelukkig even spannend als ik. Ze brachten me naar Schelle en ik zong er ‘Witje mijn duifje’ uit de K3 Musical Doornroosje. Ijvi Hagelstein en Kristof Aerts zaten in de jury en lieten blijken dat ze aangenaam verrast waren. Ik keerde met een goed gevoel naar huis terug.
Niet veel later kreeg ik een mail: ik mocht starten in de groep ‘ver gevorderd’! Als 12-jarige was ik dolblij, mocht ik echt zingen bij Studio100?! Na het ondertekenen van het contract trokken we elke woensdagnamiddag vanuit Poperinge richting Schelle. Daar kregen we les en koorbegeleiding van Kristof Aerts. Je moet misschien wel even weten dat ik toen op school zwaar gepest werd. Dit was al een aantal jaar bezig en maakte me heel onzeker. Het was dus innemend om ineens te moeten zingen in een groep. Gelukkig vond ik steeds opnieuw de kracht om mijn stem te laten horen. Ook al had ik vaak schrik voor negatieve opmerkingen of om uitgelachen te worden, ik deed mijn uiterste best. Om met alles te kunnen omgaan werd ik enorm perfectionistisch en legde aanzienlijk veel druk op mezelf om goed te presteren.
Het koor bracht zoveel moois. Meezingen op albums, zoals die van ‘Het Huis Anubis’ en ‘Piet Piraat’. Ook deden we meerdere shows in de Elisabethzaal van Antwerpen. Ik ben mijn ouders dan ook enorm dankbaar voor alle steun. Het was niet altijd makkelijk. We waren heel veel onderweg en ik had bijna geen vrije tijd, ook het schoolwerk ging door. Ik speelde datzelfde jaar de hoofdrol (Dorothy) in een schoolmusical De tovenaar van Oz. Het was een druk jaar, maar ben er nog steeds dankbaar voor.